Region pięknych zwyczajów

autor zdjęcia: Bogusław Florian Skok

źródło: Rzeczpospolita

Dawniej na Podlasiu do koszyków ze święconką w bogatych domach wkładano m.in. świńskie ryje.

Niegdyś na Podlasiu w święconce lądował świński ryj. Nie święcono mięsa drobiowego, bo legenda głosi, ze kura wydrapała z ziemi gwoździe do przybicia Jezusa.

Choć najstrojniejsze palmy i najzuchwalsze nawoływanki kojarzone są z innymi regionami Polski, wielkanocne zwyczaje Podlasia to prawdziwa kopalnia dla etnografów. Artur Gawel, etnograf i dyrektor Podlaskiego Muzeum Kultury Ludowej, w książce „Rok obrzędowy na Podlasiu" opisuje obyczaje podlaskiej wsi obecne i w dawnych wiekach.

Jak najwyższa palma

Do niedzieli palmowej, nazywanej „Werbnicą", Podlasie przygotowuje się na długo wcześniej. Palma jako symbol witalności i długiego życia musi być jak najwyższa i jak najstrojniejsza. Zrobiona z gałązek wierzbowych przystrojonych wstążkami, barwionymi suszonymi zbożami i kwiatami oraz ozdobami z kolorowej bibuły, zwiastuje też siłę i powodzenie. W wielu rodzinach domownicy nadal uderzają się poświęconą już palmą, mówiąc: „Palma bije, nie zabije, wielki dzień za tydzień".

Ważną tradycją było „pisanie jajek", czym dawniej zajmowały się tylko kobiety. Na Podlasiu do izby, w której zbierały się „piszące", wstęp miały tylko one. Szczególnie niechcianym gościem był mężczyzna i gdy...