Poczuć się radcą – doświadczenie nie dla każdego

Wiedza to nie wszystko, potrzeba praktycznego przygotowania.

Pojawiające się w ostatnim czasie pomysły, by umożliwić wydziałom prawa prowadzenie aplikacji do zawodów radcy prawnego i adwokata, wymagają komentarza. Tym bardziej że wykraczają poza znany z prozy i filmów schemat „zabrali bogatym, oddali biednym". A tak usiłuje się to przedstawić. Ze strony rządu padają porównania do modelu tanich sieci handlowych. Dyskonty cieszą się ogromnym zainteresowaniem Polaków i jako takie mają być wzorem również dla tzw. aplikacji uniwersyteckich (tak będę nazywał ten model, w odróżnieniu od aplikacji samorządowych).

Uważam, że takie porównanie jest dla uniwersytetów, wydziałów prawa wysoce krzywdzące. Nigdy swojej Alma Mater, czyli Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu, nie przyrównałbym do dyskontu. Przy całym szacunku dla każdej sieci handlowej, nauka to jednak zupełnie inna bajka. Inna, bo studia uniwersyteckie są jedną z ostatnich ostoi ogólnohumanistycznego wykształcenia, krytycznego myślenia, wykwintnej wiedzy podanej przez najlepszych wykładowców.

Na tym polu nikt mojego uniwersytetu (i pozostałych) nie zastąpi. Tu uniwersytety są niedościgłym wzorem uprawiania teoretycznej i eklektycznej nauki. Dlatego właśnie szkolenie zawodowe, praktycznie przygotowujące do wymagających zawodów radcy prawnego czy adwokata, prowadzone jest przez samorządy prawnicze. Po to, by nie mieszać...