Powtórka z rozrywki

źródło: materiały prasowe

„Herbert”, tom 1 i 2 Andrzej Franaszek (wyd. Znak) Swą biografią Czesława Miłosza z 2011 r. Andrzej Franaszek pokazał, że jak za coś się weźmie, nie pominie żadnych szczegółów, także tych drażliwych. Na taką biografię Zbigniewa Herberta czekaliśmy.

źródło: materiały prasowe

„Nad Zbruczem” Wiesław Helak (Arcana) O Kresach napisano już tak wiele książek, że niektórzy odczuwali wręcz przesyt tematem. Tymczasem powieść Wiesława Helaka przekonuje, że można opowiadać o nich w nieskończoność.

źródło: materiały prasowe

„Buran” Wojciech Górecki (Czarne) Turkmenistan, Tadżykistan, Kirgizja – kogo interesują dawne sowieckie republiki w Azji Środkowej? Wojciech Górecki udowadnia, że nie ma narodów bez fascynującej historii. Są tylko niezdolni reporterzy.

źródło: materiały prasowe

„Królestwo” Szczepan Twardoch (Wydawnictwo Literackie) Jeden z najzdolniejszych pisarzy w Polsce postanowił zostać także pisarzem najpopularniejszym. Czasami tych dwóch rzeczy nie da się pogodzić, a twórca tylko rozmieni się na drobne. Co dalej? Prequel „Królewięta”?

źródło: materiały prasowe

„Toksyna” Sławomir Jastrzębowski (Świat Książki) Były naczelny „Super Expressu” chciał rozgonić nudne towarzystwo literatów i dać popalić swym debiutem „krytykom eunuchom”. Wciąż ma szansę na nagrodę Literackiego Dzbana 2018.

źródło: materiały prasowe

„Czerwony pająk” Katarzyna Bonda (Muza) „Wszystko ma swój koniec” – głosi podtytuł ostatniej części tetralogii pod groźnie brzmiącym tytułem „Cztery żywioły Saszy Załuskiej”. I dobrze, bo piąty i szósty żywioł, których zabrakło autorce, to umiar i skromność.

Co nas spotkało w polskiej literaturze przez ostatni rok? Albo czy spotkało nas coś, czego nie było rok lub dwa lata temu?

Dostaliśmy tuzin lepszych i gorszych biografii – m.in. Góreckiego, Kantora, Kuronia, Jarockiego. Do wyboru, do koloru, a tylko biografii kobiet jak na lekarstwo. I choć udał się Magdalenie Grzebałkowskiej „Komeda", a Aleksandrowi Kaczorowskiemu „Ota Pavel", to chyba tylko „Herbert" Andrzeja Franaszka był wydarzeniem porównywalnym do ubiegłorocznego „Gombrowicza" Klementyny Suchanow.

Co jeszcze? Kolejne kryminały solidnych jak zawsze Marka Krajewskiego, Mariusza Czubaja, Wojciecha Chmielarza oraz długich zastępów aspirujących do ich poziomu średniaków i niemałej liczby grafomanów.

Ale w większości – powtórka z rozrywki. Doczekaliśmy się nowej książki o blokowiskach Beaty Chomątowskiej, nowego Krzysztofa Vargi o Węgrzech, nowego Pilcha jak zwykle o nim samym, nowych esejów o winach Marka Bieńczyka oraz powieści Wiesława Myśliwskiego, nad którą wszyscy tradycyjnie z uznaniem pokiwali głowami, ale przeczytali tylko nieliczni. Zwyczajowo Dorota Masłowska napisała kolejną niepowieść do wystawiania/śpiewania/ rysowania (niepotrzebne skreślić), a Ziemowit Szczerek znów wyzłośliwiał się na temat polskiego...