Otwarte drzwi do inwestycji

Elektrownia słoneczna, tj. wytwarzająca energię elektryczną ze źródła odnawialnego instalacja fotowoltaiczna, o mocy przekraczającej 100 k.w., nie stanowi urządzenia infrastruktury technicznej, o którym mowa w art. 61 ust. 3 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Tak orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku II OSK 794/16 z 12 stycznia 2018 r.

Spółka skarżąca wystąpiła o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla elektrowni słonecznej. Wójt odmówił tłumacząc, że projekt nie spełnia wymogu przewidzianego ustawą o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (dalej: ustawa o planowaniu), polegającego na umożliwieniu określenia wymagań dotyczących nowej zabudowy w zakresie kontynuacji zagospodarowania terenu. Wymóg ten, zwany zasadą dobrego sąsiedztwa, nie obowiązuje w odniesieniu do urządzeń infrastruktury technicznej.

Spółka wniosła odwołanie, zarzucając m.in. naruszenie art. 61 ust. 1 pkt 1 ustawy o planowaniu poprzez błędną wykładnię i ustalenie, że nie jest możliwe określenie wymagań dotyczących nowej zabudowy w zakresie kontynuacji funkcji terenów i zabudowań istniejących na analizowanym przez organ obszarze. Odnosiło się to do sytuacji, gdy na działce sąsiedniej nie ma innego systemu fotowoltaicznego. Ponadto spółka zarzuciła niewłaściwe ustalenie, że przepis ten nie ma zastosowania do urządzeń infrastruktury technicznej, jakimi są naziemne systemy fotowoltaiczne. Samorządowe kolegium odwoławcze utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję wskazując, że tej instalacji nie można zaliczyć do kategorii urządzeń infrastruktury technicznej w rozumieniu ww. ustawy. W obecnym stanie prawnym, elektrownie słoneczne zaliczane są do zabudowy...