Powiało na mnie morze snów...

Wiersze poetów polskich wybrane i wykorzystane w utworze przez Krzysztofa Pendereckiego

Część I

OGRÓD ZAKLĘTY

1. Kazimierz Wierzyński „Dzieci w makach”

W czerwonych makach chodzą dzieci białe;

Kręcone włosy po kwiatach się wloką,

Jak pajęczyna, na nich lśnią rozchwiałe,

Oblane słońcem stojącym wysoko.

Kręcone włosy po kwiatach się wloką,

Ni to motyle, drgają kapelusze;

Oblane słońcem stojącym wysoko

Wśród maków chodzą dwie maleńkie dusze.

Ni to motyle, drgają kapelusze,

Drga blask i wszystko jest bajką błękitną…

Wśród maków chodzą dwie maleńkie dusze

I, zda się, z nimi po cichutku kwitną.

2. Bolesław Leśmian

„Pod jednym drzewem niezbadanym”

Pod jednym drzewem niezbadanym,

zaczarowanym, obłąkanym,

Gdzie każdy liść od marzeń kona,

Na wpół stworzona, wpół wyśniona,

Królewna cudna odpoczywa!

Z skroni jej warkocz wonny spływa,

Spływa i wpływa w alej głębie,

Zwisa na każdej skały zrębie,

Po wszystkich ścieżkach tak się ściele,

Jak czarodziejskie jakieś ziele,

A w górze - srebrem pałająca,

Niewyczerpana głąb miesiąca!

3. Konstanty Ildefons Gałczyński

„Prośba o wyspy szczęśliwe”

A ty mnie na wyspy szczęśliwe zawieź,

wiatrem łagodnym włosy jak kwiaty rozwiej, zacałuj,

ty mnie...