Naciąganie podobieństw ma swoje granice

Płatnik nie ma obowiązku pobierać podatku u źródła od przychodów uzyskiwanych na terytorium Polski przez zagranicznego ubezpieczyciela z tytułu świadczenia usługi ubezpieczenia.

Spór dotyczył tego czy wydatki ponoszone przez spółkę na rzecz zagranicznych podatników, którzy nie mają siedziby lub zarządu w Polsce z tytułu polis ubezpieczeniowych stanowią zapłatę za świadczenia z art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT. We wniosku o interpretację spółka uniosła o potwierdzenie, że nie. Tym samym uważała, że nie jest zobowiązana jest do poboru tzw. podatku u źródła od takich płatności. Fiskus nie potwierdził tego stanowiska. Zauważył, że w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT jest katalogiem otwartym. Oprócz bowiem usług wymienionych w tym przepisie ustawodawca objął obowiązkiem podatkowym także inne w nim niewymienione o charakterze podobnym do świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń.

A zdaniem urzędników świadczenie usług ubezpieczeniowych ma charakter podobny do gwarancji. W związku z tym fiskus odpowiedział, że spółka jest zobowiązana do poboru tzw. podatku u źródła od takich płatności.

Firma zaskarżyła taką wykładnię i wygrała. Najpierw jej stanowisko...