orzecznictwo

Wadliwości związane z poświadczaniem pełnomocnictw w postępowaniu cywilnym zdarzają się relatywnie często. Jest to wynikiem – przypuszczalnie – niedopatrzeń, pracy w pośpiechu, niekiedy tolerowania niepełnych poświadczeń, na uwagę zasługuje też zmiana wykładni w tym zakresie.

Sąd Najwyższy przyjmował, że skoro pełnomocnik procesowy będący radcą prawnym lub adwokatem może sam uwierzytelnić odpis udzielonego mu pełnomocnictwa, to uprawnienie to obejmuje też treść dokumentu wykazującego umocowanie osób, które w imieniu osoby prawnej podpisały pełnomocnictwo procesowe. Brzmienie art. 89 § 1 k.p.c. wskazuje, iż zawodowy pełnomocnik może samodzielnie uwierzytelnić nie tylko odpis udzielonego mu pełnomocnictwa, ale i odpisy innych dokumentów wykazujących jego umocowanie. Wobec tego jest uprawniony do uwierzytelnienia również pełnomocnictwa głównego udzielonego przez zastępowaną przez niego stronę (postanowienie SN z 6 lutego 2013 r., V CZ 165/12, orzecznictwo SN dostępne na www.sn.pl).

W innym orzeczeniu zauważono też, że założeniem skutecznego skorzystania z tego uprawnienia jest posiadanie statusu pełnomocnika, o czym przekonuje treść art. 89 § 1 k.p.c., art. 129 § 2 k.p.c. w zw. z – w rozważanym przypadku – art. 6 ust. 3 ustawy z 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (obecnie t.j. DzU z 2022 r., poz. 1166). Z tych regulacji wynika, iż zawodowy pełnomocnik może...