Ochrona wynagrodzenia sędziów

Państwa członkowskie mają szerokie uprawnienia dyskrecjonalne przy wyborze wydatków publicznych, ale TSUE dostrzega granice tej dowolności.

Wyrok w sprawie C 272/24 to bardzo ważny wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE z 18 listopada 2025 r. dla praktyki sądowej i wykładani czasu pracy sędziów oraz ochrony wynagrodzenia. Sprawa powstała na tle regulacji rumuńskiej, ale niewątpliwie w racji zastosowania prawa unijnego ma wymiar transgraniczny.

Sprawa sędziego wykonującego nadliczbowe zadania

Sprawa dotyczyła sędziego rumuńskiego, który został zobowiązany do wykonywania nie tylko swoich zadań, ale także zadań innych sędziów w związku z wakującymi stanowiskami, które to zadania zostały rozdzielone między sędziów faktycznie czynnych zawodowo w sądzie. Sędzia ten domagał się zatem wynagrodzenia za zadania w formie części wynagrodzeń netto i dodatków związanych z wakującymi stanowiskami, podzielonych przez liczbę sędziów faktycznie czynnych zawodowo, w okresie od 2019 r. do 2021 r. oraz w kolejnych latach do czasu obsadzenia tych wakatów.

Spór powstał na tle art. 21 ust. 1 Legea-cadru nr 153/2017 ustawy ramowej nr 153/2017 o wynagrodzeniach pracowników ze środków publicznych z 28 czerwca 2017 r. (Monitorul Oficial al României, część I, nr 492 z 27 czerwca 2017 r.), który stanowi, że praca w godzinach nadliczbowych świadczona poza zwykłymi godzinami pracy jest rekompensowana w ciągu 60 dni kalendarzowych od jej zakończenia płatnym czasem wolnym....