![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Protest mego pokolenia
Marzec ’68 ujawnił PRL jako zadziwiające miejsce, w którym braki na rynku walczyły o lepsze z brakami w dziedzinie informacji. Ich przepływ był celowo utrudniany.
Ci, którzy je posiedli, zwani byli nosicielami informacji. Jeśli mieli negatywną opinię o pewnych rzeczach, to znaczyło, że byli zarażeni. Jakby złapali wirusa. Żeby nie zarażali społeczeństwa, trzeba ich było otoczyć kordonem sanitarnym. Izolować, zamknąć. Powszechne było poczucie lęku, nieufności i frustracji.
Do Marca ’68 wiodła jednak długa droga. Byliśmy „aktorami”, prowadząc na uniwersyteckiej „scenie” skomplikowaną walkę przeciw monopolowi władzy na informacje. Zabiegaliśmy wśród studentów o poparcie naszych dążeń. Jednak młodzi ludzie bali się ujawniania swych opinii. Myśmy też się na początku bali.
Byliśmy na straconych pozycjach. Długo przed Marcem systematycznie nas aresztowano i usuwano ze studiów. Mówiąc: nas, mam na myśli nie tylko Kuronia i...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
