![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Pierwsza ofiara popkultury
Znakomita „Marilyn” Krystiana Lupy to pierwsza część tryptyku „Persona”. Spektakl szokuje formą i treścią
Marilyn jest Sandra Korzeniak, która grała u Lupy Małgorzatę w inscenizacji powieści Bułhakowa. Oglądamy Monroe w oparach koszmarnego snu poddanego psychoanalizie.
Została zaproszona na śniadanie mędrców i mistrzów. Wielki Mag (Zbigniew Kaleta), gospodarz ceremonii, przypomina Jezusa, ale jest postacią z dzieł Carla Junga. Leży na kozetce-wózku inwalidzkim, zawinięty w koc – niczym w całunie. To stypa po balu u Wolanda. Świata nie dało się uratować. Mag mówi: potrzebna jest nowa osobowość. Nowa ofiara. Naga, przerażona Marilyn chwieje się na srebrnych szpilkach. Próbuje się zasłonić sukienką. Wtula w betonową ścianę.
Ale rytuał złożenia gwiazdy na stosie ofiarnym zaczął się nieodwołalnie. Na scenie ruszyła w ruch kamera prowadzona na hydraulicznym statywie. Trwa bezpośrednia transmisja. Oglądamy jeden z tych niesamowitych obrazów Lupy, kiedy dotyka tajemnicy życia.
I dzieje się rzecz nie do uwierzenia: reżyser przerywa aktorom. Krzyczy: „Stop kamera!” – Dlaczego zanikł obraz wyświetlany na tylnej ścianie sceny? Jest. – Ale nie ma napisów dla zagranicznych gości! – krzyczy Piotr Skiba (fotograf André). I domaga się interwencji technika. Jednak reżyser chce grać, kręcić. – Najwyżej potem sam opowiem koniec – obiecuje podekscytowany.
Inscenizator znany z tego, że ma kłopot z...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
