![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Patriarcha z fantazją szwoleżera
Andrzej Stelmachowski - był jednym z architektów Okrągłego Stołu, ale też jednym z tych parlamentarzystów OKP, którzy oddając nieważny głos, umożliwili wybór gen. Jaruzelskiego na prezydenta
Ze wszystkimi szukał porozumienia, był elastyczny, a jednocześnie nigdy nie wyrzekł się swoich wartości. Zaprzyjaźniony z hierarchami Kościoła katolickiego. Był jego człowiekiem, choć nie w sutannie.
Gdy został marszałkiem pierwszego Senatu powojennej Polski, przybierał ton patriarchalny, występował z pozycji ojcowskiej.
– W praktyce to się nawet sprawdziło, mimo że ten jego patriarchalizm ograniczał demokrację – mówi Andrzej Celiński, senator I kadencji.
Jeszcze kilkanaście tygodni przed śmiercią profesor Stelmachowski pojawił się w Sejmie przy okazji jednej z parlamentarnych uroczystości. Poruszał się już o dwóch kulach. Usiadł na kanapie. I odbierał hołdy właściwe nestorowi polskiej polityki. Parlamentarzyści, dziennikarze, przypadkowi goście z szacunkiem zatrzymywali się przy tej kanapie, i chcieli z nim zamienić choć kilka słów.
Porwać Wałęsę
Z natury spokojny i opanowany, od czasu do czasu wykazywał jednak fantazję szwoleżera. W czasie stanu wojennego przekonywał Jarosława Kaczyńskiego do porwania internowanego Lecha Wałęsy. Kaczyński wspomina, że gdy odmówił, Stelmachowski popatrzył na niego z niesmakiem. Do realizacji pomysłu oczywiście nie doszło, choć...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
