Polacy rozgrzeszają Polaków

Działalność Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa poczyniła wiele szkód. Narzuciła heroiczną wizję udziału Polaków w II wojnie światowej i sabotowała inicjatywy mniejszości narodowych – pisze socjolog

W Polsce można dostrzec wyraźną nietolerancję wobec treści pamięci zbiorowej mniejszości narodowych i etnicznych. Podważane są ich interpretacje przeszłości, dezawuowani upamiętniani bohaterowie i wydarzenia oraz ofiary. Jednocześnie Polacy, którzy dopuścili się zbrodni na członkach mniejszości, są w panteonie polskich bohaterów narodowych – wspomnijmy tu jedynie Józefa Kurasia „Ognia” mającego na rękach krew niewinnych Słowaków czy Romualda Rajsa „Burego” winnego zamordowania białoruskich „wozaków”.

Dyskryminacja historyczna

Dotyczy to nie tylko postaw szerokich kół, ale również polityki państwa polskiego i świadomie prowadzonej przez wielu intelektualistów polityki pamięci. W Polsce można wręcz mówić o dyskryminacji historycznej.

Największe emocje budzi pamięć II wojny światowej, która nadal w polskim dyskursie nacjonalistycznym odgrywa kluczową rolę. Polacy postrzegają się przede wszystkim jako bojownicy o wolność lub szlachetne ofiary. Pamięć zbrodni popełnionych przez członków własnej wspólnoty jest silnie relatywizowana.

Odwołajmy się w tym miejscu do najbardziej wyczerpujących obecnie badań przeprowadzonych w 2009 roku przez Pentor Research International na zamówienie Muzeum II Wojny Światowej. Respondentów zapytano o to, czy w rodzinnych wspomnieniach zachowały się opowieści o...