Jak sądy rozstrzygały wątpliwości związane z wypoczynkiem podwładnych

Raczej niewielki pożytek mają pracodawcy z wyroków sądowych w sprawach urlopowych. Składy orzekające nie zajmują się często tymi zagadnieniami. Dotychczas największe wątpliwości budził tzw. urlop na żądanie. Z ostatnich lat wybraliśmy najciekawsze orzeczenia, które zapadły przed sądami apelacyjnymi i Sądem Najwyższym. Dotyczyły one następujących zagadnień:

Uprawnienia pracownika

- wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 2 grudnia 2008 r. (III AUa 449/08)

Regulacja art. 154 § 1 k.p. wyznacza jedynie podstawowy wymiar urlopu wypoczynkowego, który może być odmiennie, tj. korzystniej, unormowany choćby w umowie o pracę czy też w układach zbiorowych pracy, biorąc pod uwagę specyficzne warunki panujące na danym stanowisku pracy bądź charakterystyczne dla określonego zawodu, nie pozbawiając jednak takiego dodatkowego urlopu charakteru urlopu wypoczynkowego, którego przeznaczeniem jest przede wszystkim wypoczynek i regeneracja sił konkretnego pracownika. Tym bardziej że zarówno umowa o pracę, jak i układ zbiorowy pracy stanowią źródła prawa pracy tożsame z kodeksem pracy.

- postanowienie Sądu Apelacyjnego w Krakowie z 5 listopada 2008 r. (II AKz 537/08)

Urlop wypoczynkowy nie zwalnia od powinności publicznych, do jakich należy stawiennictwo na wezwanie sądu w sprawie karnej. Innymi słowy to wyrażając – każdy ma obowiązek stawić się na wezwanie sądu, niezależnie od swych zobowiązań pracowniczych czy osobistych planów, także biegły.

Termin

- wyrok Sądu Najwyższego z 16 grudnia 2008 r. (I PK 88/08)

Prawo do urlopu i wykorzystanie urlopu w danym roku kalendarzowym lub najpóźniej do

...