Tajemnica płac – straszak czy ostra amunicja

autor zdjęcia: Bartek Jankowski

źródło: Fotorzepa

źródło: materiały prasowe

Patrycja Zawirska

źródło: materiały prasowe

Łukasz Sobolewski

Klauzula tajności wynagrodzeń staje się standardem. W wielu firmach podpisanie oświadczenia o zachowaniu w poufności wysokości własnej pensji jest warunkiem zatrudnienia. Czasem jest to próba ukrycia archaicznych lub dyskryminujących regulacji płacowych. A takie działanie może się obrócić przeciwko pracodawcy.

Patrycja Zawirska, Łukasz Sobolewski

Jeśli chodzi o obowiązki pracodawców w zakresie tajemnicy wynagrodzeń, sprawa jest jasna. Należy kierować się zasadą „don't ask, don't tell" (nie pytaj, nie mów).

Kwotę wykazaną na pasku płac od dawna uznaje się za jedno z dóbr osobistych pracowników, chronionych na podstawie art. 23 i 24 kodeksu cywilnego. Jej ujawnienie bez zgody zatrudnionego może skutkować naruszeniem tych przepisów (zob. uchwała siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z 16 lipca 1993 r., I PZP 28/93). Wynika to z faktu, że informacja o zarobkach ma prywatny charakter – jest objęta tzw. autonomią informacyjną.

Pracownik może odczuwać wstyd z powodu swojego niskiego wynagrodzenia albo zażenowanie w razie wyjawienia wysokiej pensji. Nawet bez tego typu odczuć może sobie po prostu nie życzyć upublicznienia jego dochodów. Poza tym w grę wchodzi również ochrona danych osobowych zatrudnionych, do których bezsprzecznie można zaliczyć informacje o zarobkach.

Dodatkowe przychody to prywatna sprawa

Menedżerowie powinni unikać pytania etatowców m.in. o wysokość ich zarobków w innej firmie albo o przychód osiągany z prowadzonej przez nich działalności gospodarczej. Ujawnienia takich informacji można wymagać wyjątkowo.

Przykład:

Pan Andrzej stara się o zapomogę...