Inwalidztwo nie musi zwalniać obrotów

źródło: Rzeczpospolita

TABELA 1. Grafik magazyniera na maj 2014 r. (ze zgodą lekarza)

źródło: Rzeczpospolita

TABELA 2. Grafik magazyniera na maj 2014 r. (bez zaświadczenia lekarskiego)

autor zdjęcia: M. P.

źródło: Rzeczpospolita

Agata Lankamer-Prasołek

autor zdjęcia: M. P.

źródło: Rzeczpospolita

Karol Lankamer

harmonogramy | Za dwa miesiące tylko niepełnosprawny w stopniu lekkim będzie mógł pracować tyle samo co wszyscy zatrudnieni. Dla pozostałych dniówka skróci się do siedmiu godzin. Oznacza to powrót do regulacji sprzed dwóch i pół roku.

Zatrudnienie niepełnosprawnego w stopniu umiarkowanym lub znacznym zawsze wiązało się z obostrzeniami odnoszącymi się do jego norm czasu pracy. Niezależnie od tego, czy są one obniżone czy powszechne, są sztywne. Co więcej, takim osobom przysługuje prawo do dodatkowych przerw w pracy oraz zwolnień od zadań, z których nie mogą korzystać ich zdrowi koledzy.

Niepełnosprawnych obowiązuje ponadto zakaz pracy w nadgodzinach i w porze nocnej. Mimo tych przywilejów ostatnia zmiana przepisów regulujących zatrudnianie tej grupy, skutkująca podniesieniem obowiązujących ją z mocy prawa norm czasu pracy, jest sprzeczna z konstytucją.

Zasady ogólne

Od 1 stycznia 2012 r. art. 15 ust. 1 ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (tekst jedn. DzU z 2011 r. nr 127, poz. 721 ze zm., dalej ustawa o rehabilitacji) przewiduje, że czas pracy osoby niepełnosprawnej nie może przekraczać ośmiu godzin na dobę i 40 godzin tygodniowo. Tym samym odwołuje się do norm czasu pracy dla ogółu pracowników. Z tą jednak różnicą, że nie posługuje się sformułowaniem „przeciętnie na tydzień w przyjętym okresie rozliczeniowym". W związku z tym zarówno norma dobowa, jak i tygodniowa mają sztywny charakter. W praktyce oznacza to, że niepełnosprawnemu nie można planować więcej niż ośmiu godzin pracy w...