Trzecia strona konfliktu

źródło: materiały prasowe

Przedmiotem wyrokowania Trybunału nie są orzeczenia czy rozstrzygnięcia w indywidualnych sprawach, ale akty normatywne, na podstawie których zostały one wydane – wywodzi Marek Dobrowolski.

Spór o Trybunał Konstytucyjny doczekał się już pokaźnego zbioru publikacji, doprowadził też do kilku decyzji o poważnych skutkach ustrojowych. Niestety, zapadały one właściwie wyłącznie na użytek bieżących potrzeb stron tego sporu. Bezsprzecznie należała do nich nowelizacja ustawy o TK z 22 grudnia 2015 r. zaostrzająca rygory orzekania, ale także wiele rozstrzygnięć podejmowanych przez sam Trybunał. Wszystkie one prowokują pytanie o konstytucyjne ramy jego funkcjonowania. O ile jednak postanowienia ustawy nowelizującej są znane i komentowane, o tyle zagadnienie granic dozwolonej wykładni kompetencji Trybunału jest podnoszone incydentalnie i pozostaje raczej na uboczu debaty.

Nie sposób się zgodzić

Tymczasem na konieczność ustalenia własnych kompetencji do orzekania w sprawie ustawy grudniowej bez stosowania jej postanowień wskazywał wprost jeden z wnioskodawców postępowania (sygn. K 47/15). Tym tropem poszedł Trybunał, stwierdzając, iż za podstawę wyroku przyjmuje bezpośrednio stosowalne przepisy konstytucji oraz ustawę o TK w brzmieniu nadanym przez ustawę nowelizującą, jednak z wyłączeniem jej niektórych przepisów, gdyż „nie jest dopuszczalne, aby te same przepisy były równocześnie podstawą i przedmiotem orzekania". Przy czym nie wskazał podstawy prawnej tej ostatniej tezy. Z art. 197 konstytucji...