Kiedy składnik majątku jest środkiem trwałym
Krajowy Standard Rachunkowości nr 11 nawiązuje do definicji z ustawy o rachunkowości, ale zawiera też dodatkowe informacje, które powinny ułatwić firmie odpowiednie zakwalifikowanie danego wydatku albo wydatków.
Prawidłowe ujęcie w księgach rachunkowych zdarzenia gospodarczego wymaga każdorazowo od jednostki gospodarczej dokładnej analizy. Wydatki poczynione przez jednostkę gospodarczą na dobra rzeczowe, które mogą zostać uznane za środki trwałe, wymagają szczególnego sprawdzenia. Ustawa o rachunkowości (dalej: uor) podaje jedynie dwie definicje. Pierwsza, zawarta w art. 3 ust. 1 pkt 12 uor, jest ogólna i dotyczy aktywów, które definiowane są jako kontrolowane przez jednostkę zasoby majątkowe o wiarygodnie określonej wartości, powstałe w wyniku przeszłych zdarzeń, które spowodują w przyszłości wpływ do jednostki korzyści ekonomicznych. Druga (art. 3 ust. 1 pkt 15 uor) mówi o środkach trwałych jako rzeczowych aktywach trwałych i zrównanych z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletnych, zdatnych do użytku i przeznaczonych na potrzeby jednostki. Wyliczone są tu w szczególności:
- nieruchomości (w tym grunty, prawo użytkowania wieczystego gruntu, budowle i budynki, a także będące odrębną własnością lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego);
- maszyny, urządzenia, środki transportu i inne rzeczy;
- ulepszenia w obcych środkach trwałych;
- inwentarz żywy.
W razie wątpliwości warto sięgnąć po niedawno ogłoszony...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta