Sędziowskie pokolenia – mistrz i uczeń

źródło: Shutterstock

Międzypokoleniowa rozmowa wyjaśnia rodowód i znaczenie zbioru wartości, które są wyróżnikiem funkcjonowania sędziowskiej społeczności.

Historia sądownictwa uzmysławia, że zawód sędziego wiąże się z dokonywaniem wyborów moralnych, i to nie tylko w skomplikowanych, nieschematycznych i trudnych sprawach.

Wrażliwość na prawo skłania sędziego do przemyślenia relacji, które zachodzą pomiędzy ius a lex, czyli prawem, które można utożsamiać ze sprawiedliwością, a prawem, które może być pogwałceniem sprawiedliwości.

Już starożytni...

Dlatego, odwołując się do kultury prawnej stanowiącej korzenie sądownictwa, przywołać trzeba sformułowane przez Sokratesa cztery podstawowe powinności sędziego:

- rozumienie prawa,

- skrupulatne przemyśliwanie,

- uprzejme wysłuchanie strony,

- bezstronne orzekanie.

Sędziowski etos, który jest nośnikiem zakorzenionych i aprobowanych w tej społeczności wartości, ma piękny i szlachetny rodowód. Budowały go wszystkie sędziowskie pokolenia.

Ujawnia się on przede wszystkim w sądzie, który jest faktycznie wspólnym domem. Tu spotykają się różne pokolenia. Są od siebie uzależnione. Wzajemnie też na siebie oddziałują.

Jest oczywiste, że następujące po sobie pokolenia różnią się od siebie, tak samo jak to, że istnieje spoiwo, które łączy sędziowskie pokolenia. Zapewnia trwałość tej społeczności.

To spoiwo tworzą i kształtują wartości, dzięki którym w procesie orzeczniczym można zapewnić zgodność pomiędzy ius a lex. Te wartości trzeba odróżnić od chwilowych obyczajów, które zmieniają się z pokolenia na pokolenie....