Czy jest nam potrzebny samodzielny prokurator?

Analiza | Nic tak nie buduje niezależności jak wiedza i doświadczenie Jarosław Onyszczuk

Stowarzyszenie Prokuratorów Lex super omnia za jedno z głównych zadań statutowych uznało dbałość o zapewnienie prokuratorom niezależności w wykonywaniu obowiązków służbowych. Pojawia się oczywiście pytanie, jaki charakter i wymiar powinien mieć ten atrybut pracy prokuratora i czy rzeczywiście jest niezbędny. Pytanie to zyskuje na znaczeniu, bo wskutek włączenia prokuratury w struktury władzy wykonawczej została zlikwidowana jej odrębność, a przez to w znacznym stopniu ograniczona możliwość zachowania niezależności prokuratorów.

To jest ważne

Czynnik zewnętrzny (polityczny) zyskał możliwość bezpośredniego oddziaływania na pracę prokuratorów, i to zarówno środkami mieszczącymi się w powszechnie akceptowanych czynnościach nadzorczych, jak i działaniami bardziej nieformalnymi. Trzeba pamiętać, że istotą funkcjonowania prokuratury jest m.in. jej hierarchiczność oraz wynikający z niej obowiązek podporządkowywania się poleceniom przełożonych, co oczywiście przynosi określone implikacje w sferze swobody podejmowania decyzji.

Ustawa z 28 stycznia 2016 r. – Prawo o prokuraturze, podobnie zresztą jak poprzednie przepisy ustrojowe, nie zawiera legalnej definicji niezależności prokuratora. Podejmując próbę jej scharakteryzowania, należy odwołać się do poglądów doktryny, które słusznie niezależność utożsamiają z możliwością podejmowania przez...