Kłamstwo, które zna każdy

źródło: Kasia Chmura/Teatr Polski

Andrzej Seweryn gra tytułową postać Borysa Godunowa. Premiera w piątek i sobotę w Teatrze Polskim w Warszawie

Andrzej Seweryn o premierze „Borysa Godunowa" Aleksandra Puszkina w reżyserii Petera Steina.

Pracował pan z największymi reżyserami, m.in. Peterem Brookiem, Jakiem Lassallem, a teraz spotkał się z kolejnym gigantem – Peterem Steinem. Kim jest dla pana?

Legendą. Jego przedstawienia oglądałem w Warszawie, a potem w Paryżu. W Warszawie podczas studiów aktorskich widziałem „Księcia Homburga" von Kleista, którego oglądaliśmy w szerszym gronie, i był to dla nas językowy szok. Język niemiecki bowiem, do którego przyzwyczajono nas w krzykliwej, agresywnej wersji języka okupanta i zbrodniarzy, okazał się w interpretacji Steina, jego aktorów, Bruno Ganza, miękki, łagodny, cudowny. Zawsze też podziwiałem u Petera podporządkowanie wizji reżyserskiej autorowi, a jednocześnie to, że jego spektakle są na tyle wyraziste, iż pamiętam je do dzisiaj i mógłbym cytować całe fragmenty. Okazuje się również, że praca z takimi artystami, jak Peter Brook, Jacques Lassalle czy Peter Stein, okazuje się dość prosta.

Na czym to polega?

Peter szuka sensu swojej pracy w tekście autora i ten sens są jego przewodnikiem. Jedyny jego pomysł użyty w naszym spektaklu w Teatrze Polskim, a niezapisany wprost w tekście, to obraz zamordowanego Dymitra, który miał unosić się w powietrzu jako wizualizacja koszmaru Borysa Godunowa. Niestety, przepisy polskie na to nie pozwoliły. Zachwyca mnie precyzja Petera, która mimo konkretnej, narzuconej nam...