Chicagowska wojna gangów

źródło: Hulton Archive/Getty Images

George „Bugs” Moran (1893–1957)

źródło: U.S. National Archives

Alfons Gabriel Capone (1899–1947)

W latach 20. XX wieku Chicago stało się niekwestionowaną stolicą gangsteryzmu. Paradoksalnie miasto swój niebywały rozkwit ekonomiczny zawdzięczało dwóm konkurującym ze sobą gangom.

Ustawa prohibicyjna weszła w życie 16 stycznia 1920 r. i obowiązywała przez prawie 13 lat. Natychmiast w całej Ameryce powstały gangi handlujące nielegalnie produkowanym alkoholem. Na czele dwóch takich konkurenycjnych gangów w Chicago stanęli George „Bugs" Moran i Alfons Gabriel Capone. Dzisiaj jest pamiętane głównie nazwisko tego drugiego, które stało się synonimem słowa „gangster".

Pobożny bandzior

George „Bugs" Moran urodził się 21 sierpnia 1893 r. w irlandzko-polskiej rodzinie w Saint Paul w stanie Minnesota. Inne źródła podają, że Moran urodził się jako Adelard Cunin i był z pochodzenia Francuzem. Kiedy znalazł się w Chicago, związał się z North Side Gang zajmującym się produkcją i szmuglowaniem bimbru, napadami na gorzelnie i transporty nielegalnego alkoholu. Kierował też nielegalnymi kasynami. Moran, który dorastał w Chicago, wszedł w układy biznesowe z Charlesem „Deannie" O'Banionem (1892–1924), Amerykaninem pochodzenia irlandzkiego, który w młodości pobierał „lekcje ulicznego przetrwania" w Piekiełku (Little Hell) – północnej części Chicago. O'Banion był w młodości gorliwym katolikiem i śpiewał nawet w chórze katedralnym parafii pod wezwaniem Świętego Imienia. Gang O'Baniona, do którego należał Moran, nosił nazwę North Side Chicago. Ta grupa stała się największą rywalką gangu dowodzonego przez Johna...