„Praca na rzecz” to także wystawianie faktury w ramach umowy B2B

Jeżeli ZUS uzna, że pracownik w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje dla swojego pracodawcy tę samą pracę co na etacie, przypisze firmie zaległe składki.

ZUS, w ramach prowadzonych kontroli płatników składek, w większości przypadków koncentruje się na poprawności odprowadzania przez nich składek. Często stawia wówczas zarzut tzw. pracy na rzecz.

Zgodnie z utrwaloną wykładnią Sądu Najwyższego w zakresie dotyczącym „pracy na rzecz” przesłanką decydującą o uznaniu ubezpieczonego za pracownika w rozumieniu art. 8 ust. 2a ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych jest to, że będąc pracownikiem związanym stosunkiem pracy z danym pracodawcą jednocześnie świadczy na jego rzecz pracę w ramach umowy cywilnej zawartej z nim lub innym podmiotem, a żeby uznać, że doszło do „pracy na rzecz”, konieczne jest uzyskanie przez pracodawcę „rezultatu pracy”. W wyroku z 20 sierpnia 2014 r. (III AUa 204/14) Sąd Apelacyjny w Gdańsku stwierdził, że: „w kontekście przepisu art. 8 ust. 2a u.s.u.s. zwrot ten opisuje zatem sytuację faktyczną, w której należy zastosować konstrukcję uznania za pracownika. Jest nią istnienie trójkąta umów, tj.:

1) umowy o pracę,

2) umowy zlecenia między pracownikiem a osobą trzecią i

3) umowy o podwykonawstwo między pracodawcą i zleceniodawcą.

Pracodawca w wyniku umowy o podwykonawstwo przejmuje w ostatecznym rachunku rezultat pracy wykonanej na rzecz zleceniodawcy, przy czym następuje to w wyniku zawarcia umowy – zlecenia / świadczenia usług z osobą...