Łamanie zasad współżycia społecznego może uzasadniać nawet dyscyplinarkę

Pracownik ma obowiązek stosować się do norm moralnych, obyczajowych, etycznych i zwyczajów obowiązujących w zakładzie pracy. I to nie tylko w miejscu świadczenia obowiązków, ale również w delegacji.

∑ W kodeksie pracy jest mowa o  zasadach współżycia społecznego, zarówno w kontekście obowiązków pracowniczych, jak i pracodawcy. Proszę o wyjaśnienie, kiedy te zasady mają zastosowanie i czy rzeczywiście ważne jest ich stosowanie oraz czy nieprzestrzeganie zasad współżycia społecznego może być uzasadnioną podstawą do rozwiązania umowy o pracę? – pyta czytelnik.

Niewątpliwie obowiązkiem pracownika, zapisanym w kodeksie pracy, jest wykonywanie pracy sumiennie i starannie oraz stosowanie się do poleceń przełożonych, które dotyczą pracy, jeżeli nie są one sprzeczne z przepisami prawa lub umową o pracę. Ponadto jego obowiązkiem jest przestrzeganie w zakładzie pracy zasad współżycia społecznego.

Społecznie akceptowalne

Klauzula zasad współżycia społecznego odwołuje się do społecznie akceptowanych norm moralnych, które regulują postępowanie w stosunkach między ludźmi, wyrażają wartości powszechnie uznane w społeczeństwie, stanowiące składnik kultury europejskiej, takie jak uczciwość, sprawiedliwość społeczna, dobre obyczaje.

Ujmując więc rzecz ogólnie można przyjąć, że przez zasady współżycia społecznego należy rozumieć podstawowe zasady etycznego i uczciwego postępowania. „W praktyce można zatem odwoływać się do takich znanych pojęć jak: zasady słuszności, zasady uczciwego obrotu, zasady uczciwości czy lojalności”...