Diabelski młyn mody

Czy mając na celu zaspokojenie tak podstawowej potrzeby, jaką jest ubranie człowieka, moda może ignorować ludzką anatomię i być twórcza w nieskończoność?

Czy jacyś normalni ludzie rzeczywiście ubierają się w ten sposób lub kupują takie ubrania, czy też ta moda istnieje tylko w jakimś zamkniętym wszechświecie, gdzie interesuje tylko tych, którzy już w nim są? (…) Ludzie z całego świata gromadzą się na tym Tygodniu Mody, a targi te są uważane za na tyle ważne, że pisze o nich »New York Times«. Ale całość przypomina jakiś rodzaj sztuki ulicznej/performance Banksy’ego, gdzie tylko ci, którzy żartują, doceniają, że to tylko żart”, napisał czytelnik dziennika „New York Times” w komentarzu pod reportażem z październikowego Fashion Week (Tygodnia Mody) w Paryżu.

Inny komentarz: „Nie ma absolutnie żadnego związku pomiędzy tą absurdalnie kosztowną modą a prawdziwym życiem. Jedyne, do czego się odnosi, to sposób, w jaki bogaci marnują pieniądze, oraz wynikająca z tego potrzeba udowodnienia, że jest się wystarczająco bogatym, aby zmarnować tyle pieniędzy”.

Coraz rzadziej to, co widzimy na pokazach mody, ma coś wspólnego z tym, w co się ubieramy. Moda to dziś bardziej spektakl, forma popkultury bliższa rozrywce niż szyciu ubrań. „Fashiontainment” żywi się internetem, influencerami, festiwalami, youtuberami, imprezami, wałkuje bez końca zdjęcia i wciąż łaknie nowości. Jednak nawet ten nieustający sieciowy feed potrzebuje od czasu do czasu nowych wydarzeń na żywo,...