Rewolucja kulturowa u bram

autor zdjęcia: ANEK SKARZYńSKI/AFP

źródło: Rzeczpospolita

W rządzie Donalda Tuska rewolucji obyczajowej będzie się trochę opierał jedynie PSL, ale niemrawo i – jak sądzę – mało skutecznie

Zniknął dawny, choćby grzecznościowy, respekt wielu liberałów wobec tradycji i religii. Został zastąpiony przez ideologiczne histerie.

Prezydent Andrzej Duda desygnował do roli premiera Mateusza Morawieckiego. Rozumiem grę na czas, rozumiem wierność dawnym zapowiedziom sprzed wyborów. Ale mam wrażenie, że na pewno Morawiecki, a chyba i cała Zjednoczona Prawica, bardziej na tej grze straci, niż zyska.

Nie ma w tym żadnego straszliwego uchybienia, jak wynikałoby z bicia w bębny i z gromkich alarmów (jeszcze) opozycji. Prezydent ma prawo nie chcieć przyłożyć ręki do namaszczenia Donalda Tuska na premiera – po to jest konstrukcja trzech kroków zapisana w konstytucji. Natomiast te dwa tygodnie, podczas których Morawiecki nic nie utarguje i będzie ignorowany przez potencjalnych adresatów koalicyjnej oferty, jego samego jeszcze bardziej naznaczą stygmatem autora porażki. Ale wykażą też bezsilność PiS pozbawionego zdolności koalicyjnych. Na niespełna pół roku przed wyborami samorządowymi to nie będzie dobre wiano. Nie wiem, dlaczego liderzy PiS tak bardzo przebierają do tego nogami.

To jest doraźna polityka, pokłosie kampanii prowadzonej przez obie strony w konwencji nadciągającej apokalipsy. Warto ją śledzić, tak jak warto analizować przyszłe personalia rządowe, domykaną umowę koalicyjną opozycyjnych liderów i dyskusje wewnątrz nowej koalicji o programie. Bo przecież doskonale rozumiemy, że na koniec to tzw. anty-PiS obejmie władzę, a jej...