Zbędna regulacja czy potrzeba rynku

Do jednolitej umowy o pracę odnosi się KPO.

Prawo pracy rozwija się bardzo dynamicznie. Kodeks pracy (k.p.) to jedna z najczęściej nowelizowanych ustaw. Mimo kolejnych zmian aktualna regulacja zatrudnienia daje przestrzeń do nadużyć, a na umowy cywilnoprawne mówi się śmieciowe. Jednym z proponowanych rozwiązań jest jednolita umowa o pracę jako alternatywa do wielu podstaw jej świadczenia. Ale czy rynek pracy tego potrzebuje?

Aktualny stan prawny

W prawie polskim występują pracownicze i niepracownicze formy zatrudnienia. Te pierwsze to umowa o pracę (na okres próbny, na czas określony, nieokreślony), mianowanie, powołanie, wybór i spółdzielcza umowa o pracę. Stosują się do nich przepisy prawa pracy, które chronią prawa pracowników. Prawo reguluje m.in. czas pracy, wynagrodzenie za pracę, urlopy pracownicze, uprawnienia pracowników związane z rodzicielstwem.

Niepracownicze formy zatrudnienia to umowy cywilnoprawne, m.in. o dzieło, zlecenia, agencyjna. Prawo cywilne nie daje podmiotom świadczącym usługi (wykonawcom dzieła) szczególnych uprawnień jak prawo pracy pracownikom.

Kiedy stosować umowę o pracę, a kiedy umowy cywilnoprawne? Odpowiedzi szukajmy w definicji stosunku pracy (art. 22 § 1 k.p.): nawiązując stosunek pracy, pracownik zobowiązuje się wykonywać pracę określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez...