Znak towarowy rejestruje konkurent lub nielojalny dystrybutor – jak się bronić?

Prawo do oznaczenia w wąskim zakresie jest ograniczane na rzecz „używacza uprzedniego”.

Prawo własności przemysłowej co do zasady nie przewiduje regulacji, która określałaby, kto jest uprawniony do zgłoszenia krajowego znaku towarowego do Urzędy Patentowego RP lub znaku towarowego Unii Europejskiej do EUIPO (w przeciwieństwie np. do wynalazku czy wzoru przemysłowego). Zasadą jest bowiem uprawnienie każdego do rejestracji określonego oznaczenia.

Ograniczenia w tym zakresie mogą wynikać z bezwzględnej przeszkody rejestracyjnej w postaci zgłoszenia dokonanego w złej wierze oraz przepisu dotyczącego zgłoszenia znaku przez agenta lub przedstawiciela. Należy także zastanowić się nad ochroną wcześniejszego, używanego w obrocie, oznaczenia na gruncie ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji.

Zła wiara

Tematyka złej wiary przy zgłoszeniu znaków towarowych jest bardzo obszerna. Generalnie przyjmuje się, że zła wiara może polegać albo na naruszeniu interesów osób trzecich przy rejestracji, albo nadużyciu systemu ochrony znaków towarowych. W dzisiejszym artykule chciałbym jedynie zasygnalizować, że sama wiedza o innym, wcześniejszym, używanym w obrocie oznaczeniu nie jest wystarczająca dla uznania, że w takim przypadku występuje zła wiara zgłaszającego. Konieczne jest bowiem dodatkowo wykazanie, na podstawie obiektywnych okoliczności, że zgłaszający miał zamiar nieuczciwego uzyskania ochrony, w szczególności rozumiany jako brak woli używania oznaczenia w...