Europejski patriotyzm

autor zdjęcia: PAP/B. Zborowski

źródło: Rzeczpospolita

Sporej części Polaków, zwłaszcza młodych, wmówiono, że poza zjednoczoną Europą będzie lepiej.

Zmierzch liberalnego porządku międzynarodowego przyspieszył geopolityczną ewolucję świata. Widoczne jest wyłanianie się wielobiegunowej power politics, w której najwięcej do powiedzenia będą miały mocarstwa dysponujące siłą i gotowe z niej skorzystać. Nie tylko ogólną siłą, ale również potencjałem obronnym i ofensywnymi zdolnościami wojskowymi. Ta sytuacja skazuje Europę na wybór: albo mocarstwowa podmiotowość, albo bezradne, zalęknione peryferie zdane na łaskę i humory innych, prawdziwych mocarstw. Wybór pierwszej opcji, a innej jako Polak, czyli Europejczyk, sobie nie wyobrażam, wymaga konsolidacji fundamentu i budowy instrumentów europejskiej mocarstwowości. Polska rządzona przez demokratyczną koalicję 15 października musi wziąć w tym dziele walny udział. To jest zadanie, które musi być odrabiane w domu oraz wykonywane na scenie europejskiej, głównie w ramach UE.

Umacnianie demokracji

Fundamentem, i to jest pierwsze zadanie, musi być umacnianie, a właściwie rewitalizacja europejskiej tożsamości, najpierw w kraju. Nie można przecież nie zauważyć, jak łatwo w ciągu ośmiu lat rządów tzw. zjednoczona prawica potrafiła zachwiać europejską świadomością dużej części Polaków, jak potrafiła wyhodować nowotwór eurosceptycyzmu, pełzającego odwracania Polski od Europy. Nawet...