Prawo podatkowe a lewo konstytucyjne

Niektórzy traktują prywatną przedsiębiorczość jak tygrysa, którego trzeba zastrzelić. Inni widzą w niej krowę, którą można doić. Zbyt mało osób dostrzega w niej konia, który ciągnie solidny wóz.

Prawo podatkowe od lat stanowi źródło w pełni uzasadnionych narzekań polskich przedsiębiorców. Jest skrajnie niestabilne (częste nowelizacje), zawiłe (liczne odwołania i wyjątki) oraz niejasne (możliwość wielorakiej interpretacji). Polski system podatkowy przypomina labirynt, w którym każdy krok może uruchomić pułapkę. Dodatkowo cechuje się wysokim stopniem zbiurokratyzowania i – wbrew ustawowym deklaracjom o „przyjaznym realizowaniu obowiązków podatkowych” – traktuje podatnika jak potencjalnego oszusta. Każda zmiana przepisów podatkowych jest jak gra w rosyjską ruletkę z budżetem przedsiębiorstwa.

W efekcie w teorii podatnik jest partnerem państwa, w praktyce podejrzanym, który musi nieustannie się tłumaczyć. Za najmniejszy błąd, do którego łatwo dochodzi z powodu fatalnej konstrukcji przepisów i ich ciągłych zmian, aparat państwa stosuje dotkliwe represje – zarówno finansowe jak i karne. Czy naprawdę uczciwy przedsiębiorca powinien obawiać się własnego urzędu skarbowego bardziej niż konkurencji?

Jak trafnie ujął to cytat przypisywany...