![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Arsenał minionych wieków
Grecka tarcza
Najistotniejszym elementem bojowego rynsztunku ciężkozbrojnego piechura greckiego była okrągła duża tarcza zwana powszechnie hoplon (nazywano ją też aspis). Do naszych czasów nie przetrwały kompletne egzemplarze, odnaleziono jedynie poszczególne elementy. Przedstawienia ikonograficzne, zwłaszcza na wazach, oraz przekazy pisane pozwalają jednak dosyć dokładnie zrekonstruować wygląd i poszczególne elementy. Miała średnicę 80 – 100 cm, wyodrębniony płaski, wąski brzeg i wypukły środek (przypominała dzisiejszy talerz). Zasadniczym materiałem do jej budowy były klejone deski (topola, wierzba) o grubości około 0,5 cm, pokrywane następnie kilkoma warstwami wołowej skóry i wzmacniane dodatkowo za pomocą smoły cieniutką brązową blachą (0,5 mm), którą zawijano na krawędziach. Blacha, pieczołowicie polerowana piaskiem i natłuszczana oliwą, odbijała promienie słoneczne, oślepiając stojących naprzeciwko żołnierzy wroga.
Specyficzną cechą greckiej tarczy okrągłej był sposób, w jaki trzymano ją podczas bitwy. Otóż służyły do tego dwa uchwyty. Jednym była usytuowana centralnie brązowa obejma/kabłąk, zwana porpax, w którą wkładano przedramię, natomiast na obrzeżu znajdował się mocowany na sznurkach drewniany uchwyt – antilabe. Dzięki temu przenoszono wagę ciężkiej (6 – 8 kg) tarczy na mięśnie ramienia, a nie na przeguby. Przedramię osłaniane było dodatkowo od...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
