Partyzanckie granaty
Zbrojownia tamtego czasu. Granaty obronne miały ranić i zabijać. Stosowano je zza osłony
Najliczniej wykorzystywanym w partyzantce typem oręża, poza bronią strzelecką, były ręczne granaty. Niezwykle popularne w XVII wieku zanikły po pewnym czasie na niemal półtora stulecia, by przeżyć wielki renesans podczas I wojny światowej. Ustalił się wówczas ich zasadniczy podział na granaty zaczepne i obronne.
Te pierwsze charakteryzowały się stosunkowo niewielkim promieniem rażenia. Działały na przeciwnika przede wszystkim siłą wybuchu, służyły do jego dezorientowania, ogłuszenia czy obezwładnienia tuż przed atakiem. Natomiast granaty obronne miały ranić i zabijać. Stosowano je zza osłony, ponieważ promień rażenia był znacznie większy aniżeli odległość rzutu ręką. Rany powstawały nie tylko od siły wybuchu, ale...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta