Wielki dramat władzy

autor zdjęcia: Rafał Olbiński

źródło: Rzeczpospolita

autor zdjęcia: Marek Grotowski

źródło: Opera Wrocławska

Ewa Michnik | Dyrektor naczelny i artystyczny Opery Wrocławskiej o niezwykłych walorach „Makbeta” i wyzwaniach widowisk w Hali Stulecia.

Dlaczego musieliśmy czekać tak długo na premierę „Makbeta" w Hali Stulecia? Ta opera Giuseppe Verdiego przecież znakomicie się nadaje na wielkie widowisko?

Ewa Michnik: Giuseppe Verdi napisał trzy opery, których libretto powstało na kanwie sztuk Szekspira. W pierwszej kolejności na wrocławskiej scenie zaprezentowaliśmy „Falstaffa", następnie „Otello". Teraz przyszła kolej na „Makbeta", który rzeczywiście ma wszelkie atuty pozwalające zrealizować go jako superprodukcję na dużej scenie. Choćby dlatego, że obok głównych bohaterów ważną rolę w dramaturgii akcji odgrywa chór. Wystawiamy wersję paryską tego przedstawienia, w której kompozytor umieścił rozbudowane sceny baletowe bardzo uatrakcyjniające widowisko.  „Makbet" jest ponadto operą o niezwykłych walorach muzycznych, wręcz wyjątkowych na tle całego dorobku Verdiego. Proszę zwrócić na przykład uwagę, jak kompozytor zróżnicował partie chóru i solistów. Wiedźmy śpiewają głosami jasnymi, niemal tak jak dzieci, gdyż Verdiemu zależało, by śpiew czarownic pozbawiony był emocji. Te bowiem przypisał w muzyce postaciom ludzkim. Mamy tu prawdziwy dramat władzy, ludzkie namiętności, skomplikowane relacje, tragedie i zbrodnie. I nie ma tu typowego wątku miłosnego, a bohaterem nie jest – jak to zwykle bywa w innych operach – tenor.

A przy tym „Makbet"...