Limity w zatrudnieniu czasowym dotyczą wszystkich sektorów
Państwom członkowskim Unii Europejskiej nie wolno ustanawiać w prawie krajowym rozwiązań, które w istocie umożliwiają pracodawcom pewnych sektorów zatrudnianie pracowników na podstawie odnawianych wielokrotnie umów na czas określony bez żadnych ograniczeń czasowych.
Taki wniosek płynie z wyroku, który Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wydał 14 września 2016 r. w sprawie C-16/15.
Wdrożenie przez państwo członkowskie ograniczeń wynikających z porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony stanowiącego załącznik do dyrektywy Rady 1999/70/WE nie może sprowadzać się do wprowadzenia przepisów zezwalających na zatrudnienie terminowe w sektorze publicznym na stanowiskach, kwalifikowanych z góry jako tymczasowe, koniunkturalne (występujące w cyklu gospodarczym) lub nadzwyczajne, podczas gdy pracownicy na tych stanowiskach są faktycznie potrzebni pracodawcy na stałe lub długookresowo. W takim przypadku nie można mówić o istnieniu „obiektywnych powodów" w rozumieniu porozumienia, jako przesłance do stosowania odnawianego zatrudnienia czasowego na tych stanowiskach. Jeżeli dodatkowo prawo nie ustanawia żadnych limitów i pozostawia uznaniu organu administracji decyzję o przekształceniu tych stanowisk w stałe (na czas nieokreślony), sprzyja nadużyciom, którym porozumienie ma przeciwdziałać.
O co chodziło
Orzeczenie TSUE zapadło w sporze wynikłym na skutek odwołania pracownicy...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta