Godność pod ochroną także przy rozstaniu

Informując pracownika o rozwiązaniu z nim umowy szef powinien zachować zimną krew i pozostać merytoryczny. Czyniąc niepotrzebne uwagi może naruszyć dobro osobiste zwalnianego, za co przyjdzie mu zapłacić. Sylwia Puzynowska Nicola Zięba

Jedną z naczelnych zasad prawa pracy, wskazaną w art. 111 kodeksu pracy, jest obowiązek pracodawcy poszanowania godności i innych dóbr osobistych pracownika. Konstruując ten przepis ustawodawca wyraźnie zaznaczył, że jednym z najważniejszych dóbr osobistych, na które należy najbardziej zważać, jest godność. Inne dobra osobiste pracownika nie zostały wyszczególnione. Aby zasięgnąć przykładu innego dobra osobistego, powinniśmy posiłkować się art. 23 kodeksu cywilnego, który w sposób niewyczerpujący wymienia m.in. cześć, prywatność, nazwisko lub pseudonim czy wizerunek.

Potencjalne zagrożenie naruszenia dóbr osobistych pracownika może występować na co dzień. Ryzyko wzrasta jednak podczas sytuacji stresogennych, takich jak np. wręczenie oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę.

Obiektywna ocena

Co do zasady, rozwiązanie stosunku pracy przez pracodawcę w sposób prawnie dopuszczalny, czy to z zachowaniem okresu wypowiedzenia, czy bez jego zachowania, nie narusza dóbr osobistych pracownika.

Samej utraty pracy (miejsca pracy, stanowiska) nie można uznać za naruszenie, ponieważ prawo do pracy nie ma charakteru roszczeniowego. Pracodawca ma prawo do oceny jakości pracy zatrudnionej osoby, jej kwalifikacji, zdolności i przydatności do pracy – nawet gdy wypada ona negatywnie. Nie naruszy dóbr osobistych pracownika,...