Kiedy sprzedający płaci za podróż statkiem

Jeżeli strony kontraktu postanowią wprowadzić do umowy formułę CFR, to kosztami transportu obarczają sprzedającego. Na jego barkach zostawiają także organizację tego procesu. Jednak ryzyko utraty lub uszkodzenia ładunku spoczywa na kupującym od chwili, gdy towar znajdzie się na pokładzie.

W dotychczasowych artykułach poświęconych regułom handlowym Incoterms 2010 omówiliśmy formuły: EXW, FCA, CPT, CIP, FAS oraz FOB. Te dwie ostatnie wiązały się z wykorzystaniem transportu wodnego (morskiego, śródlądowego). FAS (Free Alongside Ship) oznacza – po stronie sprzedającego - obowiązek dostarczenia towaru do przewoźnika i pozostawienia go, gotowego do załadunku, wzdłuż burty statku. Do tego miejsca sprzedający (eksporter) płaci rachunki związane z transportem i ponosi ryzyko. W przypadku formuły FOB (Free On Board) obowiązki sprzedającego idą troszeczkę dalej, ponieważ na swój koszt i własne ryzyko jest on zobowiązany do dokonania załadunku na statek. Wchwili, gdy ładunek znajdzie się na pokładzie, ryzyko utraty lub uszkodzenia przechodzi na kupującego.

Idąc tropem rozszerzania obowiązków sprzedającego, kolejna formuła ze zbioru Incoterms kryje się pod akronimem CFR (Cost and Fright). W jaki sposób kształtuje ona obowiązki eksportera i importera? Jak dzielą się oni gestią...