Metoda uproszczona raczej się nie opłaci

Podatnicy, którzy zamierzają zaliczać do kosztów podatkowych odpisy od wartości lokalu mieszkalnego, powinni wybrać standardowe zasady amortyzacji. Wprawdzie będą musieli prowadzić ewidencję, ale skorzystają na tym finansowo.

- Nabyłem na rynku wtórnym używane (ok. 40–letnie) mieszkanie (odrębna własność lokalu) z zamiarem jego wynajmowania na cele mieszkaniowe w ramach najmu prywatnego. Mieszkanie chciałbym amortyzować i zastanawiam się nad metodą uproszczoną. Na czym ona dokładnie polega i czy jest opłacalna? – pyta czytelnik.

Nabyte na własność lokale mieszkalne (odrębna własność lokalu) kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, oddane przez podatnika do używania na podstawie umowy najmu, podlegają amortyzacji jako środki trwałe (art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT). Należy jednak pamiętać, że amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów (zob. art. 22c pkt 1 ustawy o PIT).

Na czym polega różnica

Różnica pomiędzy amortyzacją lokalu mieszkalnego metodą uproszczoną a metodą standardową sprowadza się do sposobu ustalenia wartości początkowej środka trwałego jakim jest lokal mieszkalny.

W przypadku metody standardowej ustalenie wartości początkowej środka trwałego uzależnione jest od sposobu nabycia. Lokale mieszkalne najczęściej są nabywane w drodze kupna (jak to ma miejsce w analizowanym przypadku), a także w drodze spadku lub darowizny.

Cena nabycia...

W razie odpłatnego nabycia, za wartość początkową środków trwałych uważa się, cenę ich...