Spór o Wyklętych

Artykuł dr. hab. Rafała Wnuka jest głosem w dyskusji o polskim podziemiu antykomunistycznym. Niestety, jest to rodzaj niemerytorycznej publicystyki, traktującej adwersarza jak wroga – piszą członkowie Rady Programowej Muzeum Żołnierzy Wyklętych i Więźniów Politycznych PRL.

Zjawisko polskiego antykomunistycznego podziemia powojennego przez cały okres PRL było tematem wyklętym. Jego uczestników, w tym przede wszystkim tysiące tych, którzy kres swojej ziemskiej drogi znaleźli w dołach śmierci na warszawskiej „Łączce" i w setkach innych bezimiennych mogiłach, odarto z godności i zasług – skazując ich na niepamięć albo miano bandytów. Rolą niepodległego państwa polskiego – potwierdzoną ustawą sejmową z 2011 r. – jest przywrócenie uczestnikom wspomnianej konspiracji należytego im miejsca w najnowszej historii Polski. Takiemu celowi ma służyć powstające „Muzeum Żołnierzy Wyklętych i Więźniów Politycznych PRL" (dalej: Muzeum).

Do tworzenia koncepcji merytorycznej wystawy głównej zaangażowanych zostało 15 historyków (w tym dwóch profesorów, trzech doktorów habilitowanych i dziewięciu doktorów) od wielu lat badających problematykę polskiej konspiracji niepodległościowej. Gwarantujących, z racji swojego naukowego dorobku i pozycji naukowej, wysoki poziom merytoryczny (kilku z nich wywodzi się z tego samego co dr hab. Rafał Wnuk seminarium doktoranckiego profesora Tomasza Strzembosza, autora artykułu pt. „Bardzo drogi pomnik" opublikowanego 18 sierpnia br. w „Rzeczpospolitej"). Przygotowany w wyniku wielomiesięcznych prac i uzgodnień konspekt wystawy głównej zaakceptowany został przez 15 z nich – przy jednym...