Karta pobytu nie decyduje o miejscu zamieszkania dla celów PIT

Uzyskanie przez pracowników z zagranicy karty stałego lub czasowego pobytu nie ma wpływu na ustalenie statusu rezydencji i zasady rozliczania podatku dochodowego w Polsce. Po upływie 183 dni pracodawca powinien zacząć pobierać od dochodów tych osób zaliczki na podatek według zasad ogólnych.

Tak wynika z interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 5 lipca 2017 r. (0113-KDIPT2-2.4011.46.2017.2.KR).

Wnioskodawca prowadzący działalność gospodarczą w zakresie obróbki drewna (tartak), jako osoba fizyczna, zatrudnia pracowników z Ukrainy i Białorusi na podstawie umowy zlecenia. Dla pracowników zainteresowanych dłuższą pracą i pobytem wnioskodawca wyrabia jednolite zezwolenia na pobyt i pracę (karty pobytu) na okres czasowy (rok lub trzy lata) bądź stały.

Miejscem zameldowania ww. pracowników jest odpowiednio Ukraina albo Białoruś, natomiast miejscem zamieszkania w czasie świadczenia pracy jest Polska. Żaden z pracowników nie przedstawił certyfikatu rezydencji podatkowej, w związku z tym od ich wynagrodzeń z umowy zlecenia wnioskodawca pobiera i odprowadza do urzędu skarbowego 20-proc. podatek zryczałtowany.

Z uwagi na to, że wielu pracowników rozpoczęło pracę u wnioskodawcy w styczniu 2017 r. i zamierza przebywać i pracować w Polsce przez cały rok, ich pobyt w tym roku na terenie Polski przekroczy 183 dni.

Wnioskodawca chciał ustalić, czy przekroczenie przez pracowników - obcokrajowców limitu 183 dni pobytu w roku, określonego w przepisach ustawy o PIT, wiąże...