I zaczęliśmy robić najlepszą gazetę w Polsce

Odtwarzając losy „Rzeczpospolitej", można prześledzić, jak się ona zmienia wraz z Polską, z czytelnikami i dla czytelników. To pismo, które nadąża za swoimi czasami.

Gazeta postawiła na ambitną drogę do sukcesu: wiarygodne treści, umieszczone w kontekście, wszechstronnie zanalizowane. Informacje oddzielane od komentarzy, unikalne porady finansowe i prawne.

Nie byłoby możliwe utrzymywanie wysokich standardów, gdyby nie niesamowici ludzie, którzy przez te lata realizowali tu i nadal realizują swoje pasje zawodowe.

Mocni w trudnych chwilach

1990 rok – nowa „Rzeczpospolita" stanęła na skraju bankructwa. Hiperinflacja zżerała zyski z prenumeraty. Dariusz Fikus, redaktor naczelny, wezwał w telewizji czytelników do ratowania pisma. Dziennikarze rozwożą po mieście paczki ze specjalnymi poradnikami prawnymi. Sami sprzedają je na dworcach, w urzędach. I ratują gazetę.

Mija prawie dekada. 11 września 2001 r. w sali na trzecim piętrze, ówczesnej siedziby przy placu Starynkiewicza w Warszawie, zespół ogląda relację z Nowego Jorku. Na gorąco zaczęła się rozmowa, zszokowani dziennikarze próbowali zrozumieć, co się stało. Zastanawiali się, jak o tym napisać, by oddać ogrom tragedii. Okładka numeru na następny dzień, z płonącymi wieżami, robiła wrażenie.

Jest 10 kwietnia 2010 r. Choć to sobota, zaraz po godzinie 9 nowa siedziba redakcji przy ul. Prostej 51 w Warszawie zaczyna się szybko zapełniać. Katastrofa w Smoleńsku. Nikt do nikogo nie musi dzwonić. Każdy wie, że skoro dzieje się coś nadzwyczajnego,...