Bardzo ważna misja misia

autor zdjęcia: Piotr Guzik

źródło: Fotorzepa

Dzieci jednomyślnie głosują na misie

źródło: Życie Warszawy

Kubuś Puchatek

źródło: Rzeczpospolita

Miś Paddington

źródło: Życie Warszawy

Miś Uszatek

źródło: Życie Warszawy

Miś Fantazy

Trudno wyobrazić sobie bez nich świat. Bywają pierwszymi pluszowymi przyjaciółmi i ulubionymi bohaterami. Po ich pomoc sięgają policjanci, psychologowie i lekarze. Gdzie są dzieci, nie może zabraknąć i misiów. Czasami wędrują ze swoimi właścicielami w dorosłość.

Skąd w pluszowych niedźwiadkach taka siła?

Grzegorz Leszczyński, historyk literatury dziecięcej: Istotą misia jest jego miękkość i trochę jakby zdefasonowanie. Miś ma za dużą głowę, ukrytą pod obszernym kapeluszem, jak u Michaela Bonda, albo klapnięte uszko, jak u Janczarskiego, czy nadto pękaty brzuszek, jak u Milne’a. Zawsze w jakiś charakterystyczny, ale i ciepły sposób jest ułomny. Przy czym niedoskonałość ta nie okalecza go. Dzięki niej miś staje się bardziej poczciwy.

Mały i niedoskonały zachęca, by się nim zaopiekować?

Wyzwala w najmłodszych odruchy opiekuńcze. Przez to, że jest nieporadny, wchodzi w rolę dziecka, a dziecko przyjmuje wobec niego rolę dorosłego.

Czy wobec Kubusia Puchatka dziecko zachowuje się tak samo jak np. wobec Paddingtona?

Kubuś to świat wczesnego dzieciństwa. Mieszka w zamkniętej zwierzęco-zabawkowej społeczności. Krzyś wkracza w nią trochę tak, jak dorosły wchodzi w świat dziecka. To wizyta sporadyczna. Kiedy w finale książki Krzyś dojrzewa, porzuca Stumilowy Las. Jest tam piękna, liryczna scena, kiedy Kubuś i Krzyś obiecują sobie, że będą o sobie pamiętać, ale to pożegnanie oznacza ostateczne wyjście ze świata dzieciństwa.

A w książkach Bonda...?

Takich granic nie ma. Paddington znajduje się w centrum rzeczywistego świata. Mieszka w rzeczywistej rodzinie, w rzeczywistym mieście, przy istniejącej ulicy....