źródło: MUZEUM WOJSKA POLSKIEGO W WARSZAWIE
Józef Piłsudski, fotografia z Łodzi ok. roku 1900
źródło: MUZEUM WOJSKA POLSKIEGO W WARSZAWIE
Aleksander Sulkiewicz. Fotografia z albumu: „Księga pamiątkowa byłych uczestników walk o niepodległość pod sztandarem PPS Frakcji Rewolucyjnej”, Warszawa 1933
źródło: MUZEUM WOJSKA POLSKIEGO W WARSZAWIE
Kazimierz Rożnowski, jeden z liderów wileńskiej grupy PPS i współpracownik Piłsudskiego
źródło: MUZEUM WOJSKA POLSKIEGO W WARSZAWIE
Witold Jodko-Narkiewicz, teoretyk a w późniejszym okresie współtwórca polityki zagranicznej PPS
źródło: MUZEUM WOJSKA POLSKIEGO W WARSZAWIE
Dom w Wilnie, w którym mieściła się drukarnia „Robotnika”. W okresie międzywojennym była to ulica Piłsudskiego
źródło: MUZEUM WOJSKA POLSKIEGO W WARSZAWIE
„Przedświt”, wydawany w Genewie organ socjalistów, edycja z 19 listopada 1882 r.
źródło: MUZEUM WOJSKA POLSKIEGO W WARSZAWIE
Karta pocztowa z epoki
źródło: MUZEUM WOJSKA POLSKIEGO W WARSZAWIE
Strona tytułowa gazety „Robotnik”, wydanej w czerwcu 1894 r.2.
źródło: MUZEUM WOJSKA POLSKIEGO W WARSZAWIE
„Bostonka”
źródło: MUZEUM WOJSKA POLSKIEGO W WARSZAWIE
Karta pocztowa z epoki afirmująca rolę robotników w walce o wolność
źródło: MUZEUM WOJSKA POLSKIEGO W WARSZAWIE
List Piłsudskiego do jednego z towarzyszy napisany 31 stycznia 1895 roku
źródło: MUZEUM WOJSKA POLSKIEGO W WARSZAWIE
Delegaci PPS na Kongres II Międzynarodówki, Londyn 1896 r. Pierwszy od lewej Ignacy Mościcki, czwarty – Józef Piłsudski
źródło: MUZEUM WOJSKA POLSKIEGO W WARSZAWIE
Feliks Perl, Felek, jeden z najbliższych współpracowników Piłsudskiego w PPS
źródło: MUZEUM WOJSKA POLSKIEGO W WARSZAWIE
Ksawery Prauss, działacz PPS
źródło: MUZEUM WOJSKA POLSKIEGO W WARSZAWIE
Aleksander Imeretyński, generał-gubernator warszawski 1897 – 1901
źródło: MUZEUM WOJSKA POLSKIEGO W WARSZAWIE
Uroczyste odsłonięcie pomnika Adama Mickiewicza w Warszawie (1898 rok)
źródło: MUZEUM WOJSKA POLSKIEGO W WARSZAWIE
„Walka rewolucyjna w zaborze rosyjskim. Fakty i wrażenia z ostatnich lat dziesięciu”. Cz. 1, Bibuła. Było to podsumowanie pierwszego okresu działalności napisane przez Piłsudskiego
źródło: MUZEUM WOJSKA POLSKIEGO W WARSZAWIE
Mikołaj II, car Wszech Rosji na znaczku pocztowym z okresu I wojny światowej
źródło: MUZEUM WOJSKA POLSKIEGO W WARSZAWIE
Budynek przy ulicy Wschodniej 19 w Łodzi, gdzie Piłsudski wynajmował mieszkanie i gdzie wraz z żoną został aresztowany 22 lutego 1900 roku
źródło: MUZEUM WOJSKA POLSKIEGO W WARSZAWIE
Maria z Koplewskich, żona Piłsudskiego
źródło: MUZEUM WOJSKA POLSKIEGO W WARSZAWIE
Olejny portret Józefa Piłsudskiego pędzla Kotarbińskiego
Podczas pobytu na Syberii Piłsudski nabierał wiedzy o socjalizmie. Szczególnie czas spędzony w Tunce (1890 – 1892) miał na niego wręcz formacyjny wpływ. Był tam najmłodszym z 19 zesłańców. Większość z nich posiadała polityczne doświadczenia i odegrała w życiu młodego zesłańca ogromną rolę.
W Tunce ukształtowały się jego poglądy i sposób postrzegania świata, prowadzenia polityki, umiejętność wsłuchiwania się w poglądy innych i dochodzenia do kompromisu – tak charakterystyczne dla pierwszego pokolenia polskich socjalistów.
Najważniejsze jednak, że podczas zesłania swoje poglądy na socjalizm zabarwił nieodwołalnie biało-czerwonym odcieniem. Z owego odcienia uczynił papierek lakmusowy, weryfikując nim każdego polityka, a socjalistę w szczególności. Rewolucja robotnicza miała być w istocie kolejnym, za to powszechnym i tym razem zwycięskim powstaniem narodowym. Wprowadzenie reform społecznych nie mogło więc wyprzedzić budowy Niepodległej.
Pozostając ofiarą despotyzmu carskiego, nie chciał i pewnie mentalnie nie mógł oderwać rewolucji socjalnej od sprawy odrodzenia narodowego. To samo zresztą dotyczy innego z uczestników planowanego zamachu na cara Aleksandra III, wybitnego geologa Józefa Łukaszewicza. Pamiętajmy, że obu wymienionych, a i wielu innych im podobnych, wtłoczył w te koleiny carat: najpierw deprawując uczniowskie dusze, a potem zsyłając ich na Syberię czy do Szlisselburga.
Wpływ zesłania był tak duży, że po powrocie z niego Piłsudski był w stanie wpłynąć na losy tworzącej się właśnie Polskiej Partii Socjalistycznej, a z czasem przejąć w niej przywództwo. Gdy 1 lipca 1892 roku po pięciu latach nieobecności zjawił się w Wilnie, wielu znajomych...