Krym i ułuda pokoju

źródło: Getty Images

Stefano Torelli, „Triumf Katarzyny Wielkiej nad Tatarami” – obraz alegoryczny z 1772 roku. Jakie płótna zawisną jutro na Kremlu?

źródło: AFP

Chersonez pozostałości greckiej kolonii. Korzenie krymskiego drzewa genealogicznego

źródło: Corbis

Bieda-domki Tatarów Krymskich koło Symferopola: tyle zdołali postawić na pustkowiu

źródło: reporter

Jak postrzegać będą wydarzenia ostatnich dni krymscy muzułmanie?

Mieszkańcy tradycyjnie sytego i bezpiecznego Zachodu troszczą się przede wszystkim o zachowanie swego spokojnego i zyskownego ładu rynkowego. Pojęcia wojny i pokoju sytuują się w ich wyobraźni przede wszystkim w płaszczyźnie „mieć”, nie sięgając dramatycznych pytań o „być”.

Mieszkańcy tradycyjnie sytego i bezpiecznego Zachodu troszczą się przede wszystkim o zachowanie swego spokojnego i zyskownego ładu rynkowego. Pojęcia wojny i pokoju sytuują się w ich wyobraźni przede wszystkim w płaszczyźnie „mieć", nie sięgając dramatycznych pytań o „być".

Jacek Borkowicz w świetnym, publikowanym przed tygodniem na łamach „Plusa Minusa" szkicu przypomniał dawną i niedawną historię Tatarów Krymskich, a tym samym uświadomił nam lepiej, czym naprawdę jest Krym, kraj po raz kolejny najechany i okupowany przez Rosjan. Warto z tego obrazu wyciągnąć wnioski. Moje wyglądają, jak następuje:

I.

Atak na Krym to nie tylko porachunki rosyjsko-ukraińskie i zapowiedź, że kiedyś, może niedługo, Rosja zechce posunąć się jeszcze dalej. Już ten atak jest wojną z Europą. Wojną wcale nie dyplomatyczną, nie zimną, ale całkiem materialną i gorącą. I skierowaną przeciwko europejskości, pojmowanej – słusznie lub niesłusznie – jako pewna całość cywilizacyjna, kulturowa, a więc i przyjmująca pewne wspólne normy polityczno-prawne.

II.

Wróćmy jeszcze na chwilę do czasów pradawnych. Krym od niemal dwóch tysięcy lat stanowił stację graniczną między Azją a Europą. Tędy ciągnęły kolejne ludy barbarzyńców azjatyckich, które po przejściu przez ten półwysep stawały się... barbarzyńcami europejskimi. Tak...