Grupa kapitałowa: ograniczenie wysokości poręczeń
O skuteczności norm prawa można mówić wyłącznie wtedy, gdy cel ochronny normy jest realizowany w praktyce. W przypadku ustawy o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa to się nie udało – piszą prawnicy.
W praktyce niejednokrotnie mamy do czynienia z niepożądaną sytuacją zawodności prawa, a zatem z sytuacją, w której cel ochronny normy nie jest realizowany w ogólności albo też w wymiarze założonym przez prawodawcę. Przykładem tej zawodności jest regulacja ustawy z 8 maja 1997 r. o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (tekst jedn. DzU z 2012 r., poz. 657 z późn. zm.; dalej: ustawa) dotycząca udzielania poręczeń i gwarancji przez niektóre osoby prawne działające w ramach jednej grupy kapitałowej.
Dwie zasady
Prawodawca na mocy postanowień z art. 33 ust. 1 ustawy ustanowił dwie zasady ogólne znajdujące zastosowanie w przypadku udzielania przez osoby prawne, wymienione w treści tego przepisu, poręczeń lub gwarancji za zobowiązania zaciągnięte przez podmioty trzecie. Po pierwsze, wprowadził zasadę, iż globalna kwota poręczenia lub gwarancji udzielana przez te osoby prawne nie może przekraczać 60 proc. wartości kapitałów (funduszy) własnych tych podmiotów, określonych według stanu na koniec roku obrotowego poprzedzającego udzielenie poręczenia lub gwarancji. Po drugie, zasadę, iż kwota poręczenia lub gwarancji udzielana przez te osoby pojedynczemu podmiotowi nie może przekraczać 20 proc. wartości kapitałów (funduszy) własnych tych osób, określonych według stanu na koniec roku obrotowego...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta