Wysokość daniny nie musi wynikać z danych zawartych w ewidencji

źródło: materiały prasowe

Łukasz
 Szczygieł

Podstawą wymiaru podatku od nieruchomości są informacje wpisane w ewidencji gruntów i budynków. Wypis z niej jest dokumentem urzędowym, ale właściciel działki może wykazać, że jego treść jest niezgodna ze stanem faktycznym.

Łukasz Szczygieł

Wypisy z ewidencji gruntów i budynków mają charakter dokumentów urzędowych i w związku z tym w praktyce organów podatkowych ich treść determinuje również treść rozstrzygnięcia zapadającego w indywidualnej sprawie podatkowej. Traktowanie wypisu z ewidencji gruntów i budynków jako źródła informacji bezwzględnie wiążącego organy podatkowe stanowi jednak nadmierne uproszczenie, co może prowadzić do naruszenia przez nie przepisów postępowania.

Do określenia podstawy wymiaru

Zgodnie art. 21 ust. 1 ustawy – Prawo geodezyjne i kartograficzne podstawę planowania gospodarczego, planowania przestrzennego, wymiaru podatków i świadczeń, oznaczania nieruchomości w księgach wieczystych, statystyki publicznej, gospodarki nieruchomościami oraz ewidencji gospodarstw rolnych stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków. Pod pojęciem podstawy wymiaru podatku od nieruchomości rozumie się najczęściej zarówno określenie przedmiotu opodatkowania, właściwej stawki podatkowej, jak i objęcie określonych gruntów zwolnieniem od opodatkowania (por. przykładowo wyrok NSA z 15 kwietnia 2008 r., II FSK 372/07).

W praktyce nie budzi żadnych wątpliwości, że wypis z ewidencji gruntów i budynków ma charakter dokumentu urzędowego, ponieważ jest on sporządzany w formie przewidzianej w...