Płatnik podatku u źródła ma coraz więcej obowiązków

Wypłata zagranicznemu podmiotowi opłat licencyjnych i kwot z innych tytułów stawia przed polskimi firmami wiele wyzwań związanych z poborem podatku 
u źródła. Ustalenie właściwego sposobu postępowania może jawić się jako droga przez mękę.

Podatek u źródła pobierany jest przez polskiego podatnika w przypadku wypłaty na rzecz zagranicznych podatników określonych świadczeń – odsetek, należności licencyjnych, usług niematerialnych, dywidend etc. Trzeba pamiętać, że przepisy odnoszące się do podatku zmieniły się w 2019 r. Chodzi tu w szczególności o wymóg należytej staranności.

Gdy są spełnione przesłanki

Z obowiązkiem poboru mamy do czynienia, gdy wypłacana należność zaliczana jest do przychodów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT. Ponadto muszą być jeszcze spełnione następujące przesłanki:

1) należność wypłacana jest nierezydentowi, tj. osobie fizycznej niemającej miejsca zamieszkania na terytorium Polski albo podatnikowi podatku dochodowego od osób prawnych bez siedziby lub zarządu w naszym kraju;

2) należność jest wypłacana przez polską osobę prawną, jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej albo przez osobę fizyczną będącą przedsiębiorcą;

3) nie ma zastosowania zwolnienie od podatku dochodowego (w szczególności zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 3 lub art. 22 ust. 4 ustawy o CIT);

4) pobrania podatku u źródła nie wyłącza zawarta z państwem nierezydenta umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania (dalej: UPO), a jeżeli umowa taka wyłącza pobranie tego podatku, to płatnik nie uzyskał...