Koszty finansowania zewnętrznego przy wytworzeniu środka trwałego

Korzystanie z kredytów i pożyczek jest normalną praktyką przy prowadzeniu działalności gospodarczej. Szczególnie często wykorzystywane są kredyty inwestycyjne, gdyż nabycie lub wytworzenie środków trwałych zwykle wymaga istotnych nakładów.

Trudno jest finansować kapitałem własnym większe inwestycje w rzeczowe aktywa trwałe, takie jak nowe linie produkcyjne, fabryki czy hale magazynowe. Podejmując tego typu decyzje inwestycyjne spółki szukają źródeł finansowania poza jednostką.

Zaciągnięcie kredytów i pożyczek związane jest z ponoszeniem istotnych kosztów finansowych, takich jak prowizje i odsetki. W przypadku instrumentów w walutach obcych jednostki są dodatkowo narażone na ryzyko kursowe i ponoszą koszty ujemnych różnic kursowych. Ryzyko to może mieć również pozytywny wpływ na jednostkę i wówczas uzyskuje ona korzyści w postaci dodatnich różnic kursowych.

Jeśli są to kredyty i pożyczki przeznaczone na inwestycje w rzeczowe aktywa trwałe to co do zasady w okresie, w którym inwestycje są prowadzone wpływają one na wartość tych aktywów i nie są odnoszone w wyniki bieżące.

Odpowiednie regulacje w tym zakresie zostały zawarte zarówno w ustawie o rachunkowości (dalej: uor) i w Krajowym Standardzie Rachunkowości nr 11 Środki Trwałe (KSR 11) jak i w Międzynarodowych Standardach Sprawozdawczości Finansowej (MSSF), głównie z Międzynarodowym Standardzie Rachunkowo-ści nr 23 Koszty finansowania zewnętrznego (MSR 23).

Regulacje ustawowe

Zgodnie z art. 28 ust. 8 uor, cena nabycia i koszt wytworzenia środków trwałych w...