Orzeszek za twardy dla obcęgów

30 lat temu Polacy nas wspierali, po bratersku. Ja o tym pamiętam – mówi Vytautas Landsbergis, były przywódca Litwy.

Początek 1991 r. to decydujący moment walki Litwinów o wyrwanie się spod skrzydeł Moskwy. 13 stycznia radzieckie oddziały zaatakowały wieżę telewizyjną w Wilnie, pod którą były tysiące protestujących. W wyniku szturmu życie straciło 14 osób, kilkaset zostało rannych. To było jedno z ostatnich uderzeń upadającego imperium. W grudniu 1991 r. ZSRR już nie istniał.

30 lat temu wierzył pan, że można pokonać imperium sowieckie?

Tak, do tego potrzebna była stanowczość i wytrzymałość. Nie chodziło o to, by doprowadzić do jego kapitulacji, lecz do tego, by się samo z siebie rozpadło.

Jakie pan brał wtedy pod uwagę opcje? Także taką, że Litwa nie odzyska niepodległości?

Nie, nie myślałem, że nigdy nie odzyska. W nocy dokładnie przed 30 laty decydowało się, czy stanie się to w tym momencie, czy też trzeba będzie czekać kilka lat.

Dlaczego się udało? Tak słaba była Moskwa?

Plany agresorów się zawaliły. Nie przewidywali oporu ludności...