Błąd w księgach rachunkowych

Według Krajowych Standardów Rachunkowości nr 7 błąd to wynik niewłaściwego uwzględnienia lub całkowitego pominięcia rzetelnych informacji, które były dostępne w momencie sporządzania, a następnie zatwierdzania sprawozdania finansowego sporządzonego za okres, w którym dane te powinny być uwzględnione. Prowadzą one do zniekształcenia wiarygodnej sytuacji gospodarczej przedsiębiorstwa.

Błędy wynikają najczęściej z pomyłek arytmetycznych, niewłaściwego zastosowania zasad (polityki) rachunkowości, niedopatrzeń, mylnej interpretacji zdarzeń, niepełnej wiedzy osoby księgującej dokumenty, bądź oszustw.

Mogą one zostać ujawnione, np. w związku z przeprowadzoną w spółce kontrolą podatkową, która wykaże zaległości podatkowe. Korekta tego typu nieprawidłowości powinna zostać ujęta w księgach rachunkowych w odpowiedni sposób.

Jednostki mają obowiązek do korygowania wszystkich wykrytych błędów bez względu na to, czy były popełnione w bieżącym roku obrotowym czy w poprzednich latach obrotowych (KSR 7). Popełnione przez jednostkę błędy dzielimy z reguły na:

- istotne,

- nieistotne,

- wykryte przed sporządzeniem sprawozdania finansowego,

- wykryte po sporządzeniu sprawozdania finansowego, a przed jego zatwierdzeniem,

- wykryte po zatwierdzeniu sprawozdania finansowego,

- popełnione w bieżącym roku obrotowym,

- popełnione w poprzednich latach obrotowych.

Istotność błędu ustala kierownik jednostki, a jego ocena ma charakter subiektywny (art. 4 ust. 4 ustawy o rachunkowości; dalej: uor). Z przepisu tego wynika, że jednostka, może w ramach przyjętych zasad (polityki) rachunkowości stosować uproszczenia, jeżeli nie wywiera to istotnie ujemnego wpływu na rzetelne i jasne przedstawienie sytuacji majątkowej i...