TSUE o węgierskich frankowiczach – czy polskie sądy dobrze odczytują orzecznictwo Trybunału

Chociaż niektórzy zdają się sugerować, że dotychczasowe orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) jest jednoznacznie korzystne dla konsumentów i daje im wolę decydowania o dalszych losach umowy, to warto się zastanowić, chociażby na podstawie najnowszego wyroku TSUE z 2 września 2021 roku w sprawie C-932/19 dotyczącej węgierskich frankowiczów, czy nie jest to zbyt śmiała teza.

Wola konsumenta

jest ważna,

ale nie najważniejsza

Frankowicze starają się przekonać sądy, że jeżeli odesłanie do tabeli kursów jest wadliwe, to powinno skutkować to upadkiem całej umowy, ponieważ w ich ocenie takie rozwiązanie jest dla nich najkorzystniejsze, a sąd rozpatrujący sprawę powinien uszanować ich wolę. Uzasadniając takie podejście, wskazują, że tak należy interpretować dotychczasowe orzecznictwo TSUE (a w szczególności wyrok w sprawie Dziubak). Podejście to należy jednak uznać za błędne, co najlepiej potwierdza komentowany wyrok.

TSUE we wspomnianym orzeczeniu wyraźnie wskazał, że „art. 6 ust. 1 dyrektywy 93/13 nie może być interpretowany w ten sposób, iż przy dokonywaniu tej oceny sąd rozpoznający sprawę może oprzeć się wyłącznie na potencjalnie korzystnym dla konsumenta charakterze unieważnienia danej umowy w całości" (motyw 49). TSUE wskazał również, że „nie jest dopuszczalne,...