Boże! Widzisz i nie grzmisz?!

„Bezradność i bezsilność wobec chorób sprawiły, że powszechnie uważano, że są one karą i pokutą za popełnione grzechy albo doświadczeniem, które pan Bóg w swej mądrości zsyła nawet na ludzi sprawiedliwych, aby ich uszlachetnić i uświęcić, dając im w nagrodę, po śmierci, wieczne zbawienie. W zasadzie każda choroba mogła brać się z boskiego dopustu” – pisze Barbara Ogrodowska w książce „Medycyna tradycyjna w Polsce”.

Książek o podobnej tematyce nie brakuje, np. „O zdrowiu i chorobach szlachty polskiej” Karoliny Stojek-Sawickiej czy „Historia medycyny w ujęciu filozoficznym” Władysława Szumowskiego. Ukazują one żywiołową chęć wydobywania się z choroby, w zasadzie bez środków po temu, ponieważ to, co ordynowali doktorowie przed wiekami, były to „pożal się Boże” lekarstwa.

Naukowcy z Uniwersytetu Wrocławskiego oraz z tamtejszego Uniwersytetu Medycznego postanowili sprawdzić, czym konkretnie były rozmaite staropolskie remedia, jaki miały skład i jakie rzeczywiste działanie. Pomagały czy raczej szkodziły? Robią to w ramach projektu badawczego „Odtworzenie i analiza preparatów leczniczych zidentyfikowanych na podstawie dokumentów epoki staropolskiej (XVI–XVIII wiek)”. Portal PAP „Nauka w Polsce” poinformował, że program...